Vertrouwen en luisteren?

In Het Parool van 9 december staat een interview met mevr. H. Welschen over de bestuurscommissies die in Amsterdam de stadsdeelraden gaan opvolgen. Het kan natuurlijk aan de interviewer liggen maar de weergave van het gesprek is nogal onsamenhangend. Ik heb echter sterk de indruk dat het aan de geïnterviewde ligt. Mevr. Welschen wil zo lijkt het heel veel te willen zeggen.

Achter zinnen zoals: "Vertrouwen van de bestuurder in de mogelijkheden van de burger om verantwoordelijkheid te nemen voor het reilen en zeilen in de eigen buurt. En vertrouwen van de burger in de bereidheid van de bestuurder ruimte te geven aan initiatieven uit de buurt, ook als dat geen punten oplevert op het scorebord van de politiek."  moet een hele wereld schuil gaan die ons jammer genoeg in de rest van de tekst niet onthuld wordt. Wel begrijp is dat het om vertrouwen gaat. In de eerste 116 woorden komt het woord vertrouwen maar liefst 6 keer voor. Daarna kom je het woord vertrouwen in het hele stuk niet meer tegen.

Wellicht ongewild slaat deze dagelijks bestuurder van GroenLinks de spijker op de kop. Vertrouwen in de bestuurders dat is precies wat er de afgelopen 4 jaar verloren is gegaan. De stadsdelen waren bedoeld om burger en bestuur dichter bij elkaar te brengen. Het is in zo verre gelukt dat hoe dichter de burger bij het bestuur kwam te staan hoe beter de burger zag  dat de politiek alleen maar met zichzelf bezig is en dat de gekozenen niet de raad zitten als volksvertegenwoordiger maar dat ze er zitten voor hun eigen carrière, de partij en voor het programakkoord. De mening van de burger blijkt alleen maar hinderlijk bij het verwezenlijken van de eigen agenda. Inspraak een hobbel die zo snel mogelijk moet worden genomen. Naar alternatieve voorstellen en tegen argumenten van de bewoners moet zo weinig mogelijk geluisterd worden en dienen zoveel mogelijk genegeerd te moeten worden. Dat hebben de afgelopen jaren ons wel geleerd.
Bij de eerste vergadering over de parkeergarage Singelgracht Marnix waren meer dan 200 boze en verontruste bewoners aanwezig, allemaal tegenstander van de garage op een enkeling na die dacht dat er parkeerplaatsen bij zouden komen. In het verslag stond "dat er grote belangstelling voor het project was". Hiermee was de trend gezet. Al vier jaar worden notulen geredigeerd, informatie verdraaid, halve waarheden en hele leugens verkocht. Van gedane toezeggingen kan niemand bij het stadsdeel zich meer iets herinneren terwijl ik zo 25 buren kan optrommelen die er bij aanwezig waren. Zelfs schrok GroenLinks er niet voor terug het referendum over de garage te manipuleren. De bewoners van Westerpark waren (en zijn) in meerderheid tegen. De politiek had er niets mee te maken. En deze mevrouw durft het over vertrouwen te hebben en dat ze daar al jaren mee bezig is.

Het wordt tijd dat de politiek de burger centraal gaat stellen. Op dat punt kunnen ze misschien nog wat van de banken leren. Na decennia alleen met zichzelf en voor zichzelf bezig te zijn geweest was ineens "De klant centraal" het motto. Je begreep dat dat dus jaren niet het geval was geweest. In de financiële sector vliegen er nu duizenden mensen uit. Ook een goed plan voor het aantal politieke functies en enorme stoet beleidsmakers in hun kielzog. Plasterk is geen knip voor zijn neus waard als hij de regeling die Amsterdam gekozen heeft voor de opvolging van de deelraden laat passeren.
Nee, het gaat niet om dienstbaarheid, weet mevr. Welschen nog te melden maar om bestuurlijke daadkracht. En dat daarvoor toch vooral haar functie moet blijven bestaan want dan kan zij er voor zorgen dat we weer iets krijgen wat we niet willen hebben. Zij gaat namelijk hoogstpersoonlijk met de vuist op tafel slaan om het proces in goede banen te leiden als dat nodig is. Ik heb er weinig vertrouwen in. Het wordt niet eens duidelijk over welk proces zij het heeft.
pd 14 december 2013