Besturen?

Vanochtend de columns van de afgelopen week doorgelezen. Je zou er treurig van worden. De ergste boosheid is van me afgeschreven. Dat lucht op maar dan komt de vraag: waarom. Waarom gaat het zo mis. Waarom heb ik mijn lieve gelijkmatige buren zien veranderen in grimmige actievoerders die net zoals ik zweren nooit meer GroenLinks te zullen stemmen en bereid zijn zich een aan een boom vast te ketenen als dat nodig zou blijken te zijn. Niet dat het alleen om bomen gaat. De bomen zijn wel het symbool geworden voor het domme beleid. Bomen omzagen om het groener te maken, wie verzint het. De stad autoluw maken door een parkeergarage vóór 1000 auto's (dat was NB eerst het plan) midden in de stad te bouwen, hoe krijg je het bij elkaar. Het gaat ook over luchtkwaliteit, verkeersveiligheid en verzieken van een stukje stad en honderd miljoen uitgeven voor iets dat niets oplost en ga zo maar door. Het is nu eenmaal een slecht plan en dan kan je weerstand verwachten. De manier waarop het plan aan de man wordt gebracht heeft nog de meeste woede gewekt. Waarom vraag ik mij af.
Los van de uitslag van het gemanipuleerde referendum en de minimale meerderheid in de raad had een echte bestuurder een ander besluit genomen.
Een wijs bestuurder had zich gerealiseerd dat met zo weinig draagvlak op straat en in de raad het plan van de parkeergarage geen goed plan is. Een wijs bestuurder was gaan broeden, mede op basis van alle aangedragen alternatieven, op een plan waar wel draagvlak voor te vinden was. Langzaam dringt het tot mij door. In het dagelijks bestuur van zo’n deelraad zitten geen bestuurders die nadenken over wat goed is voor zoveel mogelijk bewoners. Hier zitten mensen die partijbons hopen te worden. Hier zitten mensen die er alleen maar op uit zijn om er ten koste van alles zo veel mogelijk van eigen missie door te drammen. Deze mensen zijn allang opgehouden volksvertegenwoordiger te zijn als ze het al ooit geweest zijn. Die zitten er voor zichzelf, voor hun eigen carrière, hoogstens voor de partij maar niet voor jou. En dat maakt boos. Ook mij nu weer. Er vallen een hoop dingen op zijn plek. Tegenargumenten, alternatieve plannen: het is kritiek en het stoort het uitvoeren van de persoonlijke missie en het streelt het ego niet. Dus negeren die boel. Afschilderen als asociale schreeuwers. En dat maakt boos, heel boos.
Het er straks wel op neer komen dat wij met een, ik zeg het maar weer eens, overbodige onrendabele enz. parkeergarage zitten opgescheept omdat een verblinde visionair zijn eigen persoonlijke benepen missie moest uitvoeren. De eigen partij vindt alles prachtig, de coalitiegenot  verklaart het programma-akkoord heilig. Je kon elkaar nog eens nodig hebben in de toekomst.

Ik moet natuurlijk zelf ook gaan oppassen niet vast te komen zitten in een fixatie.
Vandaag zag op de Haarlemmerweg een bord op een steiger staan: “De Jager Totaal bouw en onderhoud“. Het eerste wat ik dacht was:  “Ach, arme mensen, dat komt nooit goed”. Geloof dat ik toch nog een paar columns moet gaan schrijven.
pd 18 november 2013