Toneel ?

De voorgenomen bouw van de parkeergarage Singelgracht Marnix is voor mij de aanleiding geweest de lokale politiek wat nader te gaan volgen. Het is een bevreemdende ervaring geworden. Ik weet niet helemaal meer uit wiens koker het idee van de stadsdelen met een eigen bestuur en een eigen burgemeester is gekomen maar de bedoeling was en dat weet ik wel zeker “het bestuur en de bevolking dichter bij elkaar te brengen”. Ik durf rustig te zeggen dat dat in West in ieder geval faliekant mislukt is.

Hoe meer deelraadsvergaderingen ik bezoek hoe meer ik het idee krijg dat ik beland ben bij een repetitie van een pas opgericht amateurtoneelgezelschap dat een slecht geschreven toneelstuk aan het repeteren is. Het begint vrijwel altijd met het voorstellen van nieuwe leden van het gezelschap. Nieuwe (duo)raadsleden worden geïnstalleerd waarvan de geloofsbrieven gelukkig terdege zijn onderzocht en dan begint de openbare repetitie.

Het decor is levensecht, dat wel. Een fraaie raadszaal, compleet met videoscherm, spreekgestoeltes en van die leuke microfoons waarin een rood lichtje brandt als je mag spreken. Veel spelers en anderen op het toneel. Hoofdrollen voor portefeuillehouders, een koor van deelraadsleden en als figurant zaalbodes, griffiers en nog wat andere functionarissen. Het moet een dure productie zijn.

Door de onsamenhangende teksten is niet te volgen waar het stuk nu eigenlijk overgaat. Rode lampjes gaan branden en alle acteurs zeggen op een hun beurt een tekst die zij straks, mocht je het gemist hebben, in tweede termijn zullen herhalen. Ook dan worden ze bedankt voor hun bijdrage. Vooral uit de monologen van de portefeuillehouder openbare ruimte dampt ambitie omhoog. Hier wordt iets groots voorbereid voor de bewoners van West, nee misschien wel voor de hele wereld. Dat voel je wel, al heb je geen vermoeden wat.

Maar helaas is het geen repetitie. Dit is echt. Door deze amateurs word ik vertegenwoordigd, hier ben ik voor naar de stembus gegaan, hieraan ben ik medeplichtig. Deze mensen hebben voor mij besloten dat ik een parkeergarage krijg. Deze klungels, die nog niet kunnen regelen dat er een fietsenrek wordt vastgezet, denken wel het proces van de bouw van een parkeergarage van € 100 miljoen te kunnen beheersen.

Wat voor mensen de politiek aantrekt, ik weet het niet. De ambities zijn torenhoog maar aan kennis en kunde ontbreekt het en bij sommige portefeuillehouders ontbreekt het zelfs aan goede wil en fatsoen. Een jaartje lid van een politieke partij en hup je bent op zijn minst duo raadslid in een stadsdeel. (Op dat punt werkt de democratie dus wel.)  

Honderd jaar geleden stond het boze publiek buiten de schurk van het toneelstuk op te wachten om hem eens flink mores te leren. Zover is het in West tussen de bestuurders en de bevolking ondertussen ook gekomen. De bouw van de parkeergarage wordt een drama. Met een beetje geluk kunnen we straks de rechten aan Joop van de Ende verkopen. Ik zie het al voor me: Parkeergarage Singelgracht Marnix: The Musical met in de hoofdrol….
pd 14 november