Inspraak op zijn GroenLinks (nogmaals)

Vier jaar lang ga je naar alle informatieavonden, inspraakbijeenkomsten en deelraadsvergaderingen. Je plakt je ruiten vol met affiches, staat in het Frederik Hendrikplantsoen en het Westerpark te demonstreren en je loopt langs de deuren om handtekeningen voor het referendum op te halen. Je schrijft ingezonden brieven naar de krant en teksten om in te spreken. Je benadert de portefeuillehouder, mailt het dagelijks bestuur en de deelraadsleden. Je wordt lid van een vereniging voor het behoud van het historische aanzien van het stukje stad waar je woont en je begint een weblog. Je praat met bewoners en winkeliers in de buurt, bezoek vergaderingen van verontruste bewoners en je geeft je buurman gelijk dat hij verhuisd en omdat hij het allemaal niet wil meemaken. Dit allemaal omdat je denkt dat je in een democratisch land woont en inspraak zal werken.
Natuurlijk had je wel gemerkt dat notulen geredigeerd werden en dat wat niet uitkwam niet werd opgenomen. Dat afspraken niet werden nagekomen en dat er halve waarheden en hele leugens werden verteld, je wist het. Dat aangedragen alternatieven nooit werden onderzocht, tegenargumenten gewoon werden genegeerd, je wist het. En natuurlijk was het lastig dat je als asociale schreeuwer werd afgeschilderd die niets voor zijn medemens overheeft. Ook wist je wel dat het referendum was gemanipuleerd. Westerpark was tegen maar dat telde ineens niet meer. Je kon je melden voor klankbordgroepen wat je wilde maar je werd niet uitgenodigd. Dat het programma akkoord belangrijker is dat de kiezer had je ook wel gemerkt. Je had geleerd dat  “Ik heb met de bevolking gesproken” betekent dat er een kort gesprekje met één bewoner is gevoerd en dat er is “Onderzoek naar de parkeerdruk gedaan” betekent dat er iemand 5 minuten door de buurt gefietst heeft om lege parkeerplaatsen te tellen. Je had gezien dat de portefeuillehouder niet eens deed of hij naar de insprekers luisterde maar zat te twitteren of met zijn buurvrouw aan het kletsen was.
Maar dat het zo erg zo zijn dat had je nooit verwacht. Op 2 september ga je een informatieavond over de bouw want die gaat ondanks het ontbrekende draagvlak toch door. Achteloos meldt de kersverse projectleidster, waar niet doorheen gepraat mag worden want daar houdt ze niet van, dat er geen inspraak mogelijk is over de in- en uitgangen voor de auto’s en de in- en uitgangen voor de voetgangers en de ontluchtingstorens. Dat zijn technische kwesties en dat maakt de aannemer uit evenals alle andere technische kwesties. Je begrijpt plotseling waarom er voor een Design en Construct aanbestedingsmethode is gekozen en dringt het tot je door dat je al die tijd door De Jager ordinair in de mailing bent genomen.
Een goede traditie volgend is haar opmerking natuurlijk niet in de notulen, die pas twee maanden later klaar zijn, opgenomen.
Zo doe je dat als GroenLinks. Inspraak moet je visionaire plannen niet in de weg zitten. Je verzint wat trucen met het referendum en de aanbestedingsmethode en legt alle inbreng van de bewoners naast je neer. Als het mee zit mogen we wel weer meedenken over de kleur van de omheining rond de bouwput. De suggestie van inspraak moet tenslotte blijven bestaan.
pd 10 november 2013